Augustus - oktober 1911: Zuid-Afrika, met de trein over land

Nog voordat Aletta Jacobs en Carrie Chapman Catt in Kaapstad één voet aan wal zetten, werden zij al overstelpt met telegrammen, welkomstbrieven en talloze uitnodigingen van vrouwenverenigingen. Velen wilden kennismaken met deze twee internationaal bekende kiesrechtvrouwen. Zo ook de burgermeester van Kaapstad die hen een receptie op het stadhuis aanbod. Gezien de belangstelling, besloten de dames hun verblijf in Zuid-Afrika met een maand te verlengen. Een druk programma van lezingen geven over vrouwenkiesrecht (plus voor Aletta: de ellendige prostitutie) en verenigingen bezoeken volgde, waarin ontmoetingen waren opgenomen met voormalige generaals uit het Boerenleger als Louis Botha.
Over de verscheidenheid aan mensen toonde Aletta zich een kind van haar koloniale tijd. Na haar bezoek aan de destijds bekende schrijfster Olive Schreiner, vond ze dat haar gastvrouwe "een blinde vereerster van den kleurling" was. Aletta vond: "Dat de kleurlingen in de Kaapkolonie echter het kiesrecht bezitten en uitoefenen en met hen in dat opzicht met de andere mannelijke burgers op voet van gelijkheid heeft gezet en hen zelfs boven de blanke vrouwen heeft geplaatst, schijnt de witte menschen niet tot nadenken te stemmen."
Eind oktober, aan het slot van de Zuid-Afrikaanse maanden die hen ook door andere Afrikaanse landen als Kenia en Rhodesië voerden, werd de kroon op het Zuid-Afrikaanse werk gezet. Carrie Chapman Catt richtte met anderen de Zuid-Afrikaanse Bond voor Vrouwenkiesrecht op, waardoor talloze plaatselijke organisaties verenigd werden. De Zuid-Afrikaanse Bond sloot zich meteen aan bij de Wereldbond voor Vrouwenkiesrecht.