Biografie: leven en streven (slot)
Het verkrijgen van vrouwenkiesrecht was en bleef belangrijk. Nieuwe
campagnes kwamen. Na het grote congres in 1915 werd op 18 oktober 1916
een grote
vrouwendemonstratie in Nederland gehouden, die alle grote kranten haalde.
Aletta: "Van dien dag af tot aan het einde der debatten over de
kiesrechtartikelen in de nieuwe Grondwet, hebben heele groepen van
vrouwen iederen dag een
wacht gevormd voor het parlementsgebouw, zoodat de mannen in de Kamer
geen oogenblik konden vergeten dat de vrouwen het kieschrecht eisten."
In 1917 werd de eerste overwinning behaald: vrouwen kregen het recht
van kiesbaarheid, het zogeheten passief kiesrecht. In 1919 kwam de tweede
victorie: met de bekrachtiging van het wetsontwerp Marchand kregen vrouwen
dezelfde politieke rechten als mannen. Victorie! Uit het hele land ontving
Aletta gelukwensen en geschenken, waaronder een in goud uitgevoerd
vrouwenkiesrechtembleem.
In 1922 kwam de kroon op het werk, toen zij en andere Nederlandse vrouwen voor het
eerst een stembriefje kregen. Ook dat werd gevierd.
Aletta was inmiddels bijna 70 jaar geworden. Veel van haar idealen had
zij verwezenlijkt. Stemrecht, zitplaatsen voor winkeljuffrouwen, seksuele
voorlichting en een persoonlijke bijdrage aan de wereldvrede. Natuurlijk
tastten die zware jaren haar gezondheid aan. Dankzij rust en de lieve
zorgen van vrienden, bleef de schade beperkt. Congressen en internationale
reizen bleven haar energie opeisen.
In Nederland begon men in brede kring te beseffen hoe bijzonder dr. Aletta
H. Jacobs was. In 1924 was Aletta het middelpunt van een feest ter ere van haar
70ste
verjaardag. Op 8 maart 1929 herdacht men het feit dat zij 50 jaar geleden
promoveerde.
Dr. Aletta H. Jacobs had nog veel plannen. Op 10 augustus
1929
overleed zij echter, vermoeid. De
crematieplechtigheid
werd
druk
bezocht en voor het bioscoopjournaal verfilmd.
|